17 Νοέμβρη

Στις 17 Νοεμβρίου, για άλλη μια χρονιά γιορτάσαμε με τα παιδάκια μας την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου, την επέτειο του ξεσηκωμού των φοιτητών του Πολυτεχνείου ενάντια στη Δικτατορία.
Τα παιδιά άκουσαν με πολύ ενδιαφέρον τα γεγονότα, είχαν άποψη, έφτιαξαν μακέτα με το γεγονός της πόρτας του πολυτεχνείου και του τανκ, έφτιαξαν βιβλίο με τη Δημοκρατία και την Δικτατορία, φώναξαν συνθήματα, έμαθαν τραγούδια, ζωντάνεψαν τους ήρωες της Ντενεκεδούπολης τους οποίους  έπαιζαν συνέχεια στο κουκλοθέατρο, έκαναν εργασίες και έφτιαξαν μια ωραία κατασκευή την οποία πήραν σπίτι.

ΦΙΛΙΑ

                                                     ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ

Δεν είναι οι άνθρωποι που μεγαλώσαμε μαζί στο ίδιο σπίτι , δε μας ενώνει το ίδιο αίμα , δεν έχουμε κοινές εμπειρίες , δεν έχουμε δεσμούς συγγένειας.
Κι όμως…. Είναι σημαντικοί , απαραίτητοι , αναντικατάστατοι, αγαπημένοι…
Είναι οι φίλοι μας.
Η φιλία είναι απαραίτητη για την ψυχική και συναισθηματική μας ισορροπία, για την αυτοπεποίθηση και την ύπαρξη μας στη κοινωνία.
Ήδη από την προσχολική ηλικία τα παιδιά επιδιώκουν να κάνουν φίλους , το έχουν ανάγκη.
Καθημερινά επιζητούν την παρέα των άλλων παιδιών και την αποδοχή από αυτά.
Με την πάροδο του χρόνου παρατηρώ ότι το κάθε παιδάκι αρχίζει να κάνει παρέα με συγκεκριμένο παιδί ή ομάδα  παιδιών.
Κάθε πρωί περιμένει με ανυπομονησία το φίλο του και τον αγκαλιάζει μόλις έρχεται.
Τον παίρνει από το χέρι και μαζί αποφασίζουν και σχεδιάζουν το παιχνίδι που θα παίξουν.
Χαρίζουν ζωγραφιές το ένα στο άλλο.
Κανονίζουν με τους γονείς τους και συναντιούνται και εκτός σχολείου.
Λένε εύκολα σ αγαπώ και αγκαλιάζονται πολύ.
Εύκολα επίσης  θα μαλώσουν , θα τσακωθούν για ένα παιχνίδι , θα πουν  λόγια σκληρά ,όπως…. «δε σε έχω φίλο..».
Αυτή η έκφραση πληγώνει πολύ τα παιδιά.
Έρχονται με δάκρυα στα μάτια και μου λένε… « κυρία , ο Γιώργος δε με έχει φίλο».
Όμως πολύ σύντομα είναι ξανά φίλοι ,ζητάνε πολύ εύκολα συγγνώμη , συγχωρούν , ξεχνάνε και αγαπημένοι συνεχίζουν το παιχνίδι τους.
Επίσης πληγώνονται πολύ όταν κατά λάθος γίνουν η αιτία να στεναχωρηθεί  ή να χτυπήσει ο φίλος τους.
Πραγματικά είναι φοβερό να βλέπεις ένα παιδάκι να είναι μαζεμένο , στεναχωρημένο , νιώθοντας ενοχές και λύπη από τον πόνο του φίλου του.
Με μεγάλη όμως ευκολία θα τον αγκαλιάσει, θα του ζητήσει συγγνώμη , θα του πει ότι δεν το έκανε επίτηδες , θα είναι κοντά του να τον προσέχει και θα ψάχνει τρόπους να τον κάνει να γελά.
Σύμφωνα με τους ειδικούς οι φίλοι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Μέσα από τη φιλία τα παιδιά μαθαίνουν πώς να δημιουργούν σχέσεις και πώς να αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες.
Σύμφωνα με έρευνες, τα παιδιά που έχουν φίλους τείνουν να έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να αποδίδουν καλύτερα στο σχολείο σε σχέση με τα παιδιά που είναι πιο απομονωμένα κοινωνικά.
Όταν τα παιδιά δυσκολεύονται να δημιουργήσουν φιλίες συχνά νιώθουν μοναξιά , απογοήτευση , άγχος .
Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό εμείς οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι γονείς να βοηθάμε τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες φιλίας.
Ας δώσουμε εμείς οι ίδιοι το παράδειγμα, ας καλούμε φίλους στο σπίτι να παίζουν με τα παιδιά μας , ας επιδιώκουμε κοινωνικές συναναστροφές και ας ενθαρρύνουμε τη φιλία με ένα άλλο παιδί.
Άλλωστε η ψυχική υγεία και η ευτυχία,  στηρίζεται τελικά σε  ανθρώπινες, ουσιαστικές σχέσεις  που λένε αλήθειες και εκφράζουν τα συναισθήματα τους όπως κάνουν τα παιδιά.  

                                                               Συντάκτης: Σοφία Σηφάκη

ΣΠΟΡΑ-ΦΥΤΕΜΑ

Οι μήνες Οκτώβριος και Νοέμβριος, είναι οι μήνες του Φθινοπώρου που οι άνθρωποι του χωριού οργώνουν, φυτεύουν, κάνουν δουλειές στην εξοχή. Έτσι και εμείς στο σχολείο μας, από τη στιγμή που είναι σε χωριό και έχουμε πολύ μεγάλο κήπο, σκάψαμε με τη βοήθεια ενός μπαμπά και φυτέψαμε λαχανικά με τη βοήθεια μιας μαμάς.
Πρίν απ' αυτό μιλήσαμε για τη σπορά, για την ανάπτυξη του φυτού, για το τι χρειάζεται για να μεγαλώσει. Είδαμε στον υπολογιστή την διαδικασία ανάπτυξης του φυτού και φυτέψαμε σε ζαρτινιέρες σπόρους από φακές, φασόλια,σιτάρι, καλαμπόκι.
Τα παιδιά έγραψαν σε καρτέλες τα ονόματα των σπόρων και των λαχανικών και τα τοποθετήσαμε στη σωστή θέση.
Φυτέψαμε στον κήπο μαρούλια, λάχανα, σπανάκι, παντζάρια, καρότα, ραπανάκια, πορτοκαλιά και μανταρινιά.
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και περιμένουν με ανυπομονησία τους καρπούς των προσπαθειών τους.

 

 

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

 

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Συχνά ακούμε τη φράση: ‘είμαστε ότι τρώμε’. Αν αυτό ισχύει για τους μεγάλους , φανταστείτε τι επίδραση και τι μεγάλη σημασία έχει η διατροφή στα μικρά παιδιά.
Στο νηπιαγωγείο πραγματικά , γίνεται πολύ δουλειά στο κομμάτι διατροφή  και όσον αφορά τα παιδιά αλλά κυρίως τους γονείς.
Το να μάθεις να τρως υγιεινά, να ξέρεις ποιες τροφές πρέπει να αποφεύγεις ή ακόμα να μπορείς να το καταφέρνεις να τις αποφεύγεις , δεν είναι και τόσο εύκολο.
Ο χρόνος που έχουν οι γονείς σήμερα είναι περιορισμένος, υπάρχουν αρκετές εύκολες λύσεις και υπάρχει και η διαφήμιση των έτοιμων προϊόντων που προσπαθούν να σε πείσουν ότι είναι αγνά και υγιεινά .
Έτσι βλέπουμε  πολύ συχνά , παρόλη τη συζήτηση που κάνουμε  με τους γονείς, να φέρνουν τα παιδιά στο σχολείο έτοιμα τσουρέκια, τοστ με αλλαντικό,  μπισκότα περιπτέρου, μερέντα,  έτοιμα  τυροπιτάκια, κρουασάν  κ.α.
Καλά όλα αυτά, δε λέω να μη τα τρώμε , όμως σε ένα παιδάκι 5 ή 6 ετών που μπορείς να ελέγξεις ακόμα τη διατροφή του και σου δίνει τη δυνατότητα το σχολείο, απόφυγε τα.
Τα περισσότερα έτοιμα προϊόντα έχουν συντηρητικά, χρωστικές  και άλλες ουσίες οι οποίες δεν είναι και τόσο καλές για τον οργανισμό, όπως λένε όλοι οι ειδικοί.
Εμείς στο νηπιαγωγείο προσπαθούμε να δώσουμε λύσεις στους γονείς για το πρωινό των παιδιών οι οποίες δεν κοστίζουν , τις έχουμε όλοι στα σπίτια μας και ιδιαίτερα σε ένα τόπο όπως η Κρήτη με τόσο άφθονα , υπέροχα , ντόπια προϊόντα.
Τι πιο υγιεινό και θρεπτικό από ένα κομμάτι τυρί με  μαύρο ψωμί  ή παξιμάδι, μέλι με ψωμί, φρούτα εποχής, αυγό , καρύδια με σταφίδες,  μαρμελάδα σπιτική, ταχίνι, ψωμί με ελαιόλαδο και ρίγανη,  ντάκο με ντομάτα και φέτα, λαχανικά όπως καρότο, αγγούρι, ντομάτα σε συνδυασμό με ελιές . Επίσης ότι μπορεί να φτιάξει η μαμά στο σπίτι , όπως κέικ, τυροπιτάκια, κουλουράκια κ.α.
Αυτό που προσπαθούμε βέβαια είναι να μη φέρνει το παιδί τόσο συχνά προϊόντα που έχουν ζάχαρη ( ακόμα και αν είναι της μαμάς),  γιατί φανταστείτε να μένει η ζάχαρη στα δόντια των παιδιών 8 ώρες  ( μέχρι να πάνε σπίτι να τα  πλύνουν ) τι ζημιά μπορεί να τους κάνει.
Κάθε φορά που  αλλάζει η εποχή φέρνουμε στο σχολείο φρούτα και λαχανικά της συγκεκριμένης εποχής και τρώμε , φτιάχνουμε υγιεινό κέικ με μέλι και καρύδια, φτιάχνουμε βραχάκια από μαύρη σοκολάτα και αμύγδαλα, ντάκο με ελαιόλαδο ,ντομάτα , φέτα και ρίγανη και ότι άλλο μπορούμε ανάλογα με το θέμα μας  ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά να γνωρίσουν νέες γεύσεις και να καταλάβουν την αξία της υγιεινής διατροφής.
Και πιστέψτε με τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά στα περισσότερα παιδιά.
Τρώνε με ευχαρίστηση  τα υγιεινά προϊόντα , δεν αφήνουν τους γονείς τους   να τους βάλουν  στο σχολείο κάτι που δεν είναι υγιεινό  και αντιδρούν όταν ένα παιδάκι φέρει κάτι πολύ ανθυγιεινό.
Βέβαια έχουμε  ακούσει από τους γονείς διάφορα όσον αφορά αυτή την προσπάθεια , που αφορά άλλωστε το καλό των παιδιών τους.
Μας έχουν πει για παράδειγμα: « δε θα μου πεις εσύ τι θα τρώει το παιδί μου..», «δεν είναι πολύ αναπτυγμένο , οπότε θα του βάζω ότι τρώει,  ακόμα και ανθυγιεινά..», «έχω μεγάλο πρόβλημα ….το παιδί μου θέλει να τρώει μόνο υγιεινά…» και πολλά άλλα .
Δεν αμφιβάλλουμε ότι υπεύθυνοι για ένα παιδί είναι οι γονείς.
Όμως σε ότι μας αφορά , στο χώρο του σχολείου και για ένα χρόνο που θα περνάμε μαζί κάποιες ώρες , είναι υποχρέωση μας να βοηθήσουμε τα παιδιά να γνωρίσουν την υγιεινή διατροφή και να συμβάλλουμε στην  σωματική και πνευματική τους υγεία. 
                                                             ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ:ΣΟΦΙΑ ΣΗΦΑΚΗ

ΑΡΚΑΔΙ

Στις  8 Νοεμβρίου, εκτός από την γιορτή των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, γιορτάζει και το Αρκάδι στο Ρέθυμνο.Είναι μια επέτειος ηρωισμού και θάρρους. Στο σχολείο μιλήσαμε στα παιδιά, είδαμε εικόνες, διαβάσαμε μαρτυρίες, είδαμε ένα σχετικό βίντεο, ζωγραφίσαμε, κάναμε κατασκευή και τα παιδιά έφτιαξαν μια μακέτα με τη μάχη στο Αρκάδι.
150 χρόνια συμπληρώνονται φέτος και η συγκίνηση από την θαρραλέα πράξη είναι πολύ μεγάλη.Τι έγινε όμως εκείνη τη μέρα;
Σαν σήμερα 964 άνθρωποι, είπαν όχι στον Τουρκικό ζυγό και προτίμησαν να πεθάνουν.
Η Μονή Αρκαδίου ανοικοδομήθηκε τον 5^ο αιώνα από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Αρκάδιο σε ένα μικρό εύφορο και κατάφυτο οροπέδιο. Βρίσκεται  σε θέση στρατηγική, στη  ΒΔ. πλαγιά του όρους  Ίδη πάνω από φαράγγι  που συνδέει τις επαρχίες Ρεθύμνου, Μυλοποτάμου  και Αμαρίου.  Απέχει 23 χιλιόμετρα από την πόλη του Ρεθύμνου.
Η Άλωση της Κρήτης από τους Τούρκους έγινε το 1669.
Το 1866, μετά από συνεχόμενους ξεσηκωμούς, Κρήτες επαναστάτες άρχισαν να συγκεντρώνονται στο Αρκάδι, φτάνοντας το Μάιο τους 1500 πολεμιστές από όλη την Κρήτη.
Η μονή Αρκαδίου από την πρώτη στιγμή της Επανάστασης υπήρξε το επίκεντρο των αγώνων λόγω της σπουδαίας στρατηγικής της σημασίας. Οι  Τούρκοι ζήτησαν από τον ηγούμενο Γαβριήλ  Μαρινάκη να διώξει την Επαναστατική Επιτροπή από το μοναστήρι με την απειλή ότι θα το καταστρέψουν, αλλά ο ηγούμενος αρνήθηκε.
Ο Τουρκικός στρατός, αποτελούμενος από 15.000 τακτικό στρατό και υποστηριζόμενος από τριάντα κανόνια, υπό τον Μουσταφά Ναϊλή Πασά, εκστράτευσε εναντίον της Μονής. Παράλληλα ζήτησε από τον ηγούμενο Γαβριήλ να παραδοθεί. Η απάντηση ήταν αρνητική. Στο μοναστήρι υπήρχαν 964 ψυχές, 325 άνδρες και οι υπόλοιποι γυναικόπαιδα.
Η επίθεση ξεκίνησε στις 8 Νοεμβρίου. Τη δεύτερη όμως ημέρα η εξωτερική γραμμή άμυνας διασπάται, σκοτώνεται ο Ηγούμενος Γαβριήλ και οι Τούρκοι εισέρχονται στον περίβολο της Μονής. Εξαντλημένοι και με βέβαιη την αιχμαλωσία και όλα τα συνακόλουθα, ο Κωνσταντίνος Γιαμπουδάκης από το χωριό Άδελε  του Ρεθύμνου κλείνεται μαζί με άλλους πολεμιστές και γυναικόπαιδα στην πυριτιδαποθήκη. 
Η πυροδότηση των βαρελιών με το μπαρούτι προκάλεσε την καταστροφή της Μονής και το θάνατο πολλών Ελλήνων αλλά και πολλών Τούρκων εισβολέων. Ο κρότος λέγεται ότι ακούστηκε μέχρι το Ηράκλειο.  Μετά την ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης ο  Ι. Δημακόπουλος  συνέχισε να μάχεται κατά των Τουρκαλβανών στον περίβολο της Μονής. Ο ίδιος την 9η Νοεμβρίου αποφάσισε να παραδοθεί στον τακτικό τουρκικό στρατό όταν έλαβε εγγυήσεις για την ζωή των τελευταίων υπερασπιστών που μάχονταν μέσα από τα ερείπια. Ωστόσο, την επομένη εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό τόσο αυτός όσο και οι περισσότεροι αιχμάλωτοι.
(Πηγή: Βικιπαίδεια)

ΤΙΜΩΡΙΑ

                      

                                   ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

Πολλές φορές εμείς οι μεγάλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα αντιδραστικό παιδί, ένα παιδί  που δεν ακούει, που κλαίει, ή κάνει πράγματα που μας θυμώνουν και μας φτάνουν στα όρια μας.

Μπορεί να έχουμε εφαρμόσει και διάφορα είδη τιμωρίας, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Και είναι φυσικό, γιατί η τιμωρία δεν είναι αποτελεσματική και μάλιστα επιδεινώνει την αρνητική συμπεριφορά του παιδιού.
Στο σχολείο δεν εφαρμόζουμε τιμωρίες και προσπαθούμε με συζήτηση, κανόνες και όρια στα οποία είμαστε σταθεροί και συνεπείς, να βοηθήσουμε το παιδί να αποχτήσει την επιθυμητή συμπεριφορά. Εφαρμόζουμε συνέπειες αντί για τιμωρίες. Δηλαδή….
Από την αρχή της χρονιάς βάζουμε τους κανόνες στο χώρο του σχολείου μαζί με τα παιδιά, μιλάμε για τις συνέπειες αν δεν εφαρμόζονται και έτσι τα παιδιά ξέρουν από την πρώτη μέρα τι θα αντιμετωπίσουν. Ξέρουν δηλαδή από πριν την συνέπεια της πράξης τους.

Για παράδειγμα, αν δεν παίζουν σωστά ένα παιδαγωγικό παιχνίδι δε θα μπορούν να το ξαναπαίξουν  στην διάρκεια της ημέρας, αν δε μαζέψουν τα τουβλάκια που έπαιζαν δε μπορούν να παίξουν με κάτι άλλο, αν χτυπήσουν ένα άλλο παιδί  τότε το συζητάμε για να καταλάβει πως ένιωσε, πρέπει να ζητήσει συγγνώμη και  οι φίλοι του δε θα το φωνάξουν πρώτο στο τρενάκι για το διάλλειμα. Αν καταστρέψει κάτι στο χώρο του σχολείου θα πρέπει να το αντικαταστήσει, αν μιλάει και ενοχλεί την ώρα του μαθήματος, δε θα μιλήσει πρώτο όταν σηκώσει το χέρι του και θα το ακούσουμε όταν ηρεμήσει και θα σεβαστεί τα άλλα παιδιά και την κυρία.

Η «τιμωρία» μιας  αρνητικής συμπεριφοράς, πρέπει να έχει άμεση και λογική σχέση με τη συμπεριφορά αυτή αλλιώς το παιδί θα το πάρει σαν  εκδίκηση και θα νιώσει σύγχυση. Δε βάζω τιμωρία γιατί θύμωσα, φωνάζω και εξαπολύω απειλές, αλλά έχω πει από πριν τι συνέπειες θα έχει η αρνητική συμπεριφορά και το παιδί καταλαβαίνει γιατί τις εφαρμόζουμε.

Κυρίως οι σωματικές τιμωρίες δεν έχουν καμιά αποτελεσματικότητα και τα παιδιά επαναλαμβάνουν την ίδια πράξη για την οποία τιμωρήθηκαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Και μη ξεχνάμε βέβαια τις συνέπειες μιας τέτοιας τιμωρίας, όπως είναι η θλίψη, η κατωτερότητα, ο φόβος, η καθυστέρηση της πνευματικής ανάπτυξης και φυσικά η χρήση βίας  από το ίδιο το παιδί.
Η συνέχεια της εφαρμογής της ‘συνέπειας’ και στο σπίτι είναι πολύ σημαντική, γι αυτό πάντα μιλάμε με τους γονείς και συνήθως τα αποτελέσματα είναι θεαματικά.
                  Τι μπορούμε να κάνουμε στο σπίτι;

• Βάζουμε κανόνες και όρια, έχουμε κοινή γραμμή και οι δύο γονείς και τα εφαρμόζουμε χωρίς  υποχωρήσεις.

      Στην περίπτωση που το παιδί δε συμμορφώνεται με αυτά, το αφήνουμε να υποστεί τις συνέπειες των πράξεων του τις οποίες  έχουμε συζητήσει και τις ξέρει από πριν.  ….
Αν για παράδειγμα δε μαζέψει τα παιχνίδια του, θα πρέπει να ξέρει ότι θα φυλαχτούν και δε θα μπορεί αύριο να παίξει μαζί τους.
 Αν δε σταματήσει να φωνάζει, δε θα πάει στον παιδότοπο και θα χάσει το πάρτι.
Αν δε φάει το φαγητό του, θα ξέρει ότι δε μπορεί να φάει σοκολάτα.
Αν δε πάει για ύπνο την ώρα που του λέμε αλλά βλέπει τηλεόραση, θα ξέρει ότι την άλλη μέρα δε θα δει καθόλου τηλεόραση.

    Φροντίζουμε βέβαια να κάνουμε πράξη αυτές τις συνέπειες και να μην υποχωρούμε γιατί το χάσαμε το παιχνίδι

• Δε χάνουμε την ψυχραιμία μας. (Πόσο εύκολο είναι αυτό;)

    Τα παιδιά το μόνο που κάνουν είναι να μας προκαλούν, να δοκιμάζουν τα όρια μας και να μας κάνουν να χάνουμε την ψυχραιμία μας για να ασχολούμαστε περισσότερο χρόνο μαζί τους.
Αν αντιδράσουμε ψύχραιμα, το παιδί καταλαβαίνει ότι δε μπορεί να μας κάνει ότι θέλει και βαθιά μέσα του νιώθει υπερήφανο που έχει ένα δυνατό γονιό.
Γι’ αυτό …. βαθιές ανάσες και ψυχραιμία!!!!!

• Σε καμία περίπτωση δε χρησιμοποιούμε βία. Ούτε ένα αθώο χτυπηματάκι  στον ποπό ή στο μάγουλο. Αφήνουν σημάδια στην ψυχή και χρησιμοποιούν μετά αυτό τον τρόπο επικοινωνίας  και τα ίδια.

•  Δε του φωνάζουμε δυνατά και συνέχεια. Οι φωνές ντροπιάζουν τα παιδιά και τα ταπεινώνουν.

• Δε του λέμε ποτέ «είσαι κακό παιδί», αλλά « αυτό που έκανες ήταν πολύ κακό».

    Το παιδί πρέπει να ξέρει ότι, ότι και να συμβεί το αγαπάμε    και το αποδεχόμαστε, απλά δεν αποδεχόμαστε και δε μας αρέσει η συγκεκριμένη συμπεριφορά.

• Σκεφτόμαστε γιατί το παιδί  φέρεται προκλητικά.

      Μήπως δεν ασχολούμαστε μαζί του όσο θα έπρεπε;
Μήπως του λείπουμε; Μήπως ζηλεύει το μικρό του αδερφάκι;

• Επαινούμε και επικεντρωνόμαστε στη θετική συμπεριφορά. «Μπράβο που μάζεψες τα παιχνίδια σου, τώρα μπορείς να δεις το αγαπημένο σου παιδικό.»

•  Αν συνεχίζεται η ανεπιθύμητη συμπεριφορά, μπορείτε να βάλετε ένα χαρτάκι στο ψυγείο και να σημειώνεται ή να βάζετε αυτοκόλλητα κάθε φορά που το παιδί θα ακούει και θα κάνει  όμορφα πράγματα. Θα έχετε αποφασίσει από πριν στα πόσα αυτοκόλλητα και τι ακριβώς θα είναι η επιβράβευσή του .

        Χρειάζεται υπομονή, επιμονή και ψυχραιμία.
Όσο δύσκολα  κι αν ακούγονται όλα αυτά, είναι ο μόνος δρόμος για σωστούς κανόνες συμπεριφοράς και όρια στα παιδιά.

                                                                                           ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: ΣΟΦΙΑ ΣΗΦΑΚΗ