ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Αναμφισβήτητα ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει έξυπνο κινητό, τάμπλετ ή υπολογιστή. Οι περισσότερες συναλλαγές μας και η επικοινωνία μας γίνεται πια μέσω υπολογιστή ή κινητού.
Τι γίνεται όμως όταν τα  παιδιά χρησιμοποιούν την τεχνολογία; Πόσο καλό ή κακό τους κάνει;
Είναι γεγονός ότι τα μικρά παιδιά έχουν μια φοβερή γνώση της χρήσης της τεχνολογίας. Χειρίζονται με μαεστρία και αυτοπεποίθηση κινητά, τάμπλετ, υπολογιστές, βιντεοπαιχνίδια.
Σύμφωνα με τους ειδικούς και μετά από έρευνες που έχουν γίνει, η ενασχόληση των παιδιών με όλα αυτά έχει θετικά αλλά και αρνητικά αποτελέσματα.
Ας δούμε πρώτα τα θετικά.

•  Όταν οι οθόνες είναι διαδραστικές (αλληλεπιδρά το παιδί μαζί τους, τις αγγίζει για να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα), τότε μπορεί να βοηθήσουν στη μάθηση.

•  Τα παιδιά μαθαίνουν πιο γρήγορα και πιο εύκολα μπροστά σε μια διαδραστική  οθόνη.

• Αναπτύσσουν δεξιότητες όπως συγκέντρωση, μνήμη, αλληλουχία και παρατηρητικότητα.

• Τονώνεται η αυτοπεποίθηση τους και αναπτύσσεται η εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στις ικανότητες τους.

    Όλα αυτά βέβαια  ισχύουν όταν γίνεται χρήση και όχι κατάχρηση.

Ας δούμε τώρα τις αρνητικές επιπτώσεις της τεχνολογίας στα παιδιά σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς.

•  Όταν χρησιμοποιείτε  από τους γονείς για να κάτσει ήσυχο το παιδί, τότε αυτό δε θα μπορέσει να αναπτύξει τους δικούς του εσωτερικούς μηχανισμούς αυτορρύθμισης. Δηλαδή πάντα θα κλαίει και θα ουρλιάζει μέχρι να του δώσουν το τάμπλετ για να ηρεμήσει.

• Δεν αναπτύσσουν τα παιδιά  ενσυναίσθηση (καταλαβαίνω τον άλλο, μπαίνω στη θέση του).

•  Δεν μαθαίνουν να λύνουν προβλήματα με ομαδικό τρόπο.
  

• Δεν αναπτύσσεται κοινωνικά και συναισθηματικά σωστά ο εγκέφαλος τους.

• Δεν κοινωνικοποιούνται σωστά. Δεν μαθαίνουν να επικοινωνούν άτομο με άτομο, να έχουν επαφή και ανθρώπινη, ουσιαστική επικοινωνία.

• Χάνουν τη χαρά του αυθόρμητου παιχνιδιού.

• Δεν θέλουν να κάνουν κάποια φυσική δραστηριότητα.

• Μπορεί να επηρεαστεί η διατροφή και το βάρος τους.

•  Η ώρα μπροστά σε ένα τάμπλετ ή στην τηλεόραση, αφαιρεί σημαντικές ευκαιρίες σύνδεσης του γονέα με το παιδί οι οποίες είναι καίριας σημασίας για την υγιή συναισθηματική, νοητική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

Τι μπορώ να κάνω;

• Ναι στην τεχνολογία, αλλά με μέτρο.

• Προσέχω κι εγώ σαν γονέας πως την χρησιμοποιώ μπροστά στο παιδί μου.

• Μιλάω με το παιδί, κάνουμε δραστηριότητες έξω από το σπίτι, παίζουμε επιτραπέζια και τουβλάκια. Και όταν χρειαστεί ψάχνουμε κάτι στο ίντερνετ ή παίζουμε ένα διαδραστικό παιχνίδι.

•  Και το σημαντικότερο που πρέπει να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε. Δε δίνουμε ένα κινητό στο παιδί  για να κάτσει φρόνιμο και να μας αφήσει ήσυχους.

Τέλος θα αναφέρω τι είχε πει ένας Γάλλος ψυχαναλυτής-ψυχίατρος, ο Serge Tisseron.  Είχε αναπτύξει τον κανόνα «3-6-9-12». Δηλαδή: όχι τηλεόραση πριν τα 3 χρόνια, όχι παιχνίδια σε κονσόλα πριν τα 6 χρόνια, όχι ίντερνετ πριν τα 9 χρόνια και όχι κοινωνικά μέσα πριν τα 12 χρόνια. Πόσο είναι εφικτό κάτι τέτοιο σήμερα; Ας έχουμε όμως οι γονείς υπ’ όψη μας αυτές τις ηλικίες γιατί έχει να κάνει με την ανάπτυξη κάποιων χαρακτηριστικών του παιδιού τότε. Οπότε περισσότερες εξωτερικές δραστηριότητες, παρά μια οθόνη.

                             ΣΗΝΤΑΚΤΗΣ:ΣΟΦΙΑ ΣΗΦΑΚΗ