ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Όλοι οι άνθρωποι θυμώνουμε, το ίδιο και τα παιδιά.
Σύμφωνα με τους ειδικούς ο θυμός είναι η άμυνα ενάντια σε βαθύτερα συναισθήματα  όπως ο φόβος, η ζήλια, η απογοήτευση και ο πόνος.
Όταν τα συναισθήματα αυτά συσσωρεύονται, τότε θυμώνουμε για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τον υπερβολικό πόνο,  βρίσκουν δηλαδή μια διέξοδο.

Πότε θυμώνουν τα παιδιά;

•    Όταν νιώσουν ανασφάλεια.

•  Όταν τα κατηγορούν άδικα.

• Όταν νιώσουν απογοήτευση.

•  Όταν τα κακομεταχειρίζονται.

•   Όταν τους χαλάνε το αγαπημένο τους παιχνίδι.

• Όταν νιώσουν ότι τα ντροπιάζουν.

•  Όταν νιώσουν ζήλια και φόβο.

Πως αντιδρούμε;

• Διατηρούμε καταρχήν την ψυχραιμία μας. Είναι σημαντικό να κρατήσουμε μια ήρεμη και σταθερή στάση γιατί έτσι θα βοηθήσουμε το παιδί να ηρεμήσει ή τουλάχιστον δε θα επιδεινώσουμε τα πράγματα όπως θα γινόταν με μια θυμωμένη αντιμετώπιση.

•    Δείχνουμε ότι αποδεχόμαστε το θυμό του παιδιού και το βοηθάμε να καταλάβει ότι ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που τον νιώθουμε όλοι. Να μη νιώθει άσχημα που αισθάνεται  έτσι, απλά να τον εκφράζει με το σωστό τρόπο.

•  Όταν ηρεμήσει να κάτσουμε δίπλα του και να συζητήσουμε για το πως νιώθει, τι το έκανε να θυμώσει και να του δώσουμε να καταλάβει ότι μπορεί να εκφράζει αυτό που νιώθει γιατί όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικό να τα νιώθουμε, να μη τα κρατάει μέσα  του και ότι θα είμαστε πάντα εκεί να το ακούσουμε.

•  Να καταλάβει ότι ο θυμός είναι αποδεκτός, όχι όμως η επιθετική συμπεριφορά.

•   Ότι μπορεί να φωνάξει αν θέλει στο δωμάτιο του, να σχίσει ένα χαρτί, να χτυπήσει ένα μαξιλάρι, να τρέξει, να χοροπηδήσει, να μετρήσει μέχρι το 10, να φουσκώσει ένα μπαλόνι, όχι όμως να χτυπήσει τον αδερφό του ή τους συμμαθητές του.

•  Αν συνεχίσει να ουρλιάζει και να χτυπάει τους άλλους, δείχνουμε τη δυσαρέσκεια μας, το παίρνουμε κοντά μας και με ήρεμο αλλά αυστηρό τόνο του λέμε ότι η συμπεριφορά του δεν είναι καλή, δεν είναι αποδεκτή, δεν λύνουμε τις διαφορές μας με μπουνιές και κλωτσιές, ο άλλος πονάει, μπορεί να του κάνουμε κακό και το προτρέπουμε να ζητήσει συγγνώμη.

•  Το προειδοποιούμε ότι αν το ξανακάνει θα φύγει από το παιχνίδι που έπαιζε, θα φύγουμε από τον παιδότοπο, θα φύγουμε από την παιδική χαρά. Εννοείται ότι είμαστε σταθεροί στην απόφαση μας και την επαναλαμβάνουμε όσο χρειαστεί. Είναι πολύ σημαντικό να μάθει το παιδί σε μικρή ηλικία να διαχειρίζεται το θυμό του και να μη τον διοχετεύει στους άλλους με βία, γιατί σε μεγαλύτερη ηλικία θα είναι δύσκολο να το αλλάξει και οι συνέπειες βέβαια θα είναι βαρύτερες.

• Δίνουμε το καλό παράδειγμα σωστής διαχείρισης του θυμού μας…

• Τονίζουμε συχνά τα θετικά στοιχεία του παιδιού όπως και όταν διαχειρίζεται σωστά το θυμό του (μπράβο που ενώ θύμωσες σηκώθηκες , περπάτησες και  φούσκωσες το μπαλόνι του θυμού όπως έχουμε πει).

• Επιβραβεύουμε συνέχεια την επιθυμητή συμπεριφορά.

Είναι σημαντικό, για τη συναισθηματική υγεία και ωρίμανση των παιδιών, να καταλάβουν  ότι οι αποτυχίες, τα προβλήματα, η απογοήτευση, η θλίψη και ο θυμός δεν κρατούν για πάντα,  ότι χρειάζεται προσπάθεια και  εναλλακτικές λύσεις. 
Έτσι θα διαμορφώσουν μια υγιή προσωπικότητα και στο μέλλον θα είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν στεναχώριες και αποτυχίες.


                                                         ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: ΣΟΦΙΑ ΣΗΦΑΚΗ