ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

Όταν μιλάμε για κακοποίηση, συνήθως αναφερόμαστε στην σωματική και όχι τόσο στην συναισθηματική βία.
Κι όμως…. Η συναισθηματική βία έχει περισσότερα αρνητικά, μακροπρόθεσμα αποτελέσματα από ότι η φυσική βία.
Τι είναι η συναισθηματική βία;
Είναι η λάθος λεκτική συμπεριφορά του γονέα που θέτει την ψυχική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σε κίνδυνο.
Τα θεμέλια για τη σωστή συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού τοποθετούνται στη νηπιακή και παιδική ηλικία, οπότε η συμπεριφορά των γονέων μέχρι τότε παίζει σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα ανάπτυξη του και συμπεριφορά του ως ενήλικα. Όταν το παιδί παίρνει αγάπη, ζεστασιά, ενθάρρυνση, ασφάλεια  και αποδοχή από τους γονείς, τότε μόνο ακολουθεί μια φυσιολογική, συναισθηματική ανάπτυξη.
Πότε ασκώ συναισθηματική βία στο παιδί;

•     Όταν του φωνάζω δυνατά και του ουρλιάζω.

•      Όταν το συγκρίνω με άλλα παιδιά (ο αδελφός σου είναι πολύ καλύτερος από σένα…).

•      Όταν το μειώνω λεκτικά ( είσαι κακό παιδί, είσαι άχρηστος, είσαι χαζός…).

•     Όταν το ταπεινώνω (καλύτερα να μη σε γεννούσα έτσι άχρηστος που είσαι….).

•     Όταν το προσβάλλω μπροστά σε άλλους ή σε δημόσιο χώρο.

•     Όταν του ρίχνω ευθύνες ( εσύ φταις που είναι έτσι η ζωή μου, θα πεθάνω και θα φταις εσύ…..).

•     Όταν το απειλώ ( θα φύγω και θα σε παρατήσω, θα σε σκοτώσω στο ξύλο αν το ξανακάνεις….).

•     Όταν του βάζω σκληρές τιμωρίες ( δε το αφήνω να φάει, το κλειδώνω στο δωμάτιο του ή σε σκοτεινούς χώρους…)

•     Όταν δεν το αγκαλιάζω και του κρατάω μούτρα ως ένδειξη θυμού απέναντι του.

•     Όταν το αναγκάζω να είναι παρών στους καβγάδες με τον σύντροφο μου.

Ένα παιδί που δέχεται συναισθηματική κακοποίηση από τους γονείς του παρουσιάζει συνήθως τα εξής συμπτώματα:

•     Καθόλου αυτοπεποίθηση.

•     Επιθετικότητα ή παθητικότητα.

•     Δεν εμπιστεύεται.

•     Έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις.

•     Θυμό, ανησυχίες, φοβίες.

•     Χαμηλή σχολική επίδοση.

•     Μελαγχολία.

•     Παράνομες πράξεις.

•     Εφιάλτες.

•     Απουσία προσκόλλησης στους γονείς.

•     Απουσία δημιουργικότητας  και ενθουσιασμού.

Μεγαλώνοντας ένα τέτοιο παιδί σαν ενήλικας πια, η συναισθηματική κακοποίηση που έχει υποστεί επηρεάζει τη ζωή του και τις σχέσεις του.

•      Δυσκολεύεται να διατηρήσει στενές, προσωπικές σχέσεις.

•      Δυσκολεύεται με το σωματικό άγγιγμα.

•      Τον δυσκολεύει η οικειότητα με άλλους ανθρώπους.

•      Δεν  εμπιστεύεται  εύκολα.

•      Δεν αγαπάει εύκολα.

•      Πολύ πιθανό να αναπτύξει σχέσεις εξάρτησης.

•      Να έχει αρνητική άποψη για τον εαυτό του, τις ικανότητες του αλλά και τον κόσμο γύρω του.

Ας είμαστε λοιπόν προσεχτικοί στο πώς μιλάμε σε ένα παιδί αλλά και στους μεγάλους. Καμιά φορά ίσως να τους πληγώνουμε περισσότερο απ’ ότι νομίζουμε.

                                     ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: ΣΟΦΙΑ ΣΗΦΑΚΗ